Na niego. Wspomnienia chwil w jego ramionach omywały ją niczym deszcz chłoszczący okno. Odrzuciła kołdrę i wstała z łóżka, podeszła do okna. Odciągnęła zasłonę, usiadła na ławce i patrzyła na burzę. Woda była czarna, fale spienione i białe. Czuła się tak, jakby to ona była morzem, żywym i bijącym o brzeg, próbującym wessać wszystko w ciemność. Laura zrozumiała nagle, ile Richard dla niej znaczy. I to ją przestraszyło. Wręcz przeraziło, bo był człowiekiem przywiązującym tak wielką wagę do wyglądu. A ją już kiedyś zranił taki mężczyzna. Ona i Richard byli pod wieloma względami podobni. W jego życiu momentem przełomowym był wypadek, który odmienił go nieodwołalnie wewnętrznie, zmienił jego światopogląd. Laurę zerwane zaręczyny uczyniły silniejszą, sprawiły, że po raz kolejny dostrzegła, iż niewielu osobom może ufać. Że mało ludzi lubi ją za to, kim jest, a nie za to, jak wygląda. Jej światem zatrząsł Paul. Richard uważał, że jest zbyt ładna, żeby pragnąć mężczyzny takiego jak on. Ale nie rozumiał, że ona nie widzi blizn. Zakochała się w głosie rozbrzmiewającym w ciemności, ciepłych pocałunkach, PIT 2022 - nowe wzory formularzy które rozpalały jej ciało, w mężczyźnie, który był na tyle uważny, że dostrzegł w niej artystkę. A przecież ona sama upchnęła swój talent na strychu razem z sukniami i koronami z konkursów piękności. Richard krążył po swoim pokoju jak zwierzę w klatce. Na zewnątrz szalała burza, a on niczym radar odbierał każdy grzmot, miał wrażenie, że każda błyskawica przeszywa jego ciało. Przeczesał palcami włosy, nadal wilgotne po prysznicu, a potem potarł kark. Chciał do niej iść, zobaczyć ją, dotknąć, chociaż wiedział, jakie się w tym kryje niebezpieczeństwo. Dla obojga. Ostatnia noc tego dowiodła. Wystarczy chwila, przelotny dotyk i złamie się jego silna wola. Laura pragnęła tego, czego nie mógł jej dać. Chciała go zobaczyć. Nie wiedziała, co to oznacza. Nie odsłonił się przed nikim. Za duże ryzyko. A gdyby się od niego odwróciła? Dużo już stracił, lecz życie w cieniu też go męczyło. Tęsknił za spacerami w słońcu. Do licha, tęsknił za wejściem do oświetlonego pokoju! Tęsknił za Laurą. Podszedł do drzwi, położył dłoń na ozdobnej zasuwie. Patrzył na swoją rękę, na blizny na skórze. Napiął palce. A potem złapał za zasuwę i otworzył drzwi. Zasiłki Laura siedziała przy oknie z kolanami podciągniętymi pod brodę. Paliła się tylko jedna lampa stojąca w odległym kącie pokoju. Uświadomiła sobie, że przyzwyczaiła się do domu pogrążonego w ciemności. Lampa zamigotała i zgasła, a potem znowu się zapaliła. Laura natychmiast wyczuła, że Richard jest w pokoju. Ściągnęła poły szlafroka i wolno obróciła głowę w stronę drzwi. -Co ty tutaj robisz? - zapytała naburmuszona. -Szczerze mówiąc, sam nie wiem.